Ród Serenyiów

Historia Luhaczowic (Luhačovice) połączona z rodem Serenyiów

Odkrycia archeologiczne z okolicy Luhaczowic (Luhačovic) dokumentują, że ten obszar był osiedlany już od  7 wieku naszej ery. Pierwsza wzmianka piśmienna o Luhaczowicach (Luhačovice) pochodzi z roku 1412, ale Luhaczowice (Luhačovice) były osiedlane już wcześniej, co można udowodnić z najstarszej wzmianki historycznej połączonej z tym obszarem z roku 1140. 

Dla rozwoju Luhaczowic (Luhačovice) jako uzdrowiska miało największe znaczenie przejście własności posiadłości luhaczowickiej do rąk rodu szlacheckiego Serenyiów. W roku 1629 zakupili posiadłość od Maksymiliana z Lichtensteina bracia Paweł i Gabriel Serenyiowie. Trwałe podstawy do rozwoju uzdrowiska w Luhaczowicach (Luhačovice) położył Vincenc Serenyi (1752 - 1810) przez swe wkłady finansowe do pierwszych obiektów kąpielowych przeznaczonych do kąpieli (łaźni) i dalszych domów. Jego bratanek Jan Nepomuk przyczynił się potem o dalszy rozmach budowlany a zwłaszcza o wszechobecną popularność uzdrowiska. Troska o rozwój uzdrowiska tego ostatniego pana feudalnego była ściśle połączona z zniesieniem roboty i tym także obniżenia zysków z jego posiadłości ziemskich. W połowie 19 wieku miało uzdrowisko dwa rynki , 10 domów z nazwami z 83 pokojami i dwa domy kuchenne. Hrabia Jan Nepomuk Serenyi zasłużył się także o dzisiejsze nazwy źródeł, gdy nazwał wtedy znane wody lecznicze imionmi chrzestnymi członków swego rodu.

Ważnym wydarzeniem, które miało dalszy wpływ na rozmach uzdrowiska, było wybudowanie Kolei Vlarskiej (Vlárská dráha) w latach 1885 - 1888. Wynikiem tego było uproszczenie dostępności do uzdrowiska i przez to oczywiście podwyższanie ilości gości i wzrost zapotrzebowań jak na zakwaterowanie tak również na wyposażenie domów kąpielowych. W tym okresie posiadłością zarządzał hrabia Otto, który owszem na kosztowną modernizację nie miał środków finansowych a uzdrowisko zaczęło pod koniec 19 wieku poważnie upadać.

W roku 1902 uzdrowiskową część posiadłości hrabiego Otty odkupił MUDr. František Veselý i założył spółkę akcyjną „Lázně Luhačovice" („Uzdrowisko Luhaczowice"). Pozostałe luhaczowickie posiadłości pozostały własnością rodu Serenyiów aż do roku 1945. MUDr. František Veselý został dyrektorem uzdrowiska, hrabia Otto Serenyi działał jako prezes zarządu spółki a zarządcą uzdrowiska został Cyril Holuby. Przez założenie spółki akcyjnej rozpoczęła się nowa historia uzdrowiska, które rozpoczęło swój szybki rozwój, nacisk kładziono przede wszystkim na podwyższanie jakości kuracji i na troskę o źródła mineralne, ale także na rozwój kulturalnego i towarzyskiego   życia kąpieli. Luhaczowice (Luhačovice) utrzymały sobie swój statut nowoczesnego i komfortowego uzdrowiska aż do wybuchu drugiej wojny światowej.

Wita was pensjonat Loreta Luhaczowice